دارد چه بر سرم می آید
چشمانم را بسته ام و گذاشته ام ثانیه ها لحظه هایم را اعدام کنند
کم آورده ام
ناتوان شدم در برابر روز ها ...
خسته تر از آنم که حرفی بزنم یا گاهی گریه تا شاید سبک شوم...
تنهایی ام هر روز پر رنگ تر می شود
نمی دانم باید خوشحال باشم یا ناراحت؟!
اینجا کسی نیست برای حرف زدن
یا حتی اگر کسی هم باشد
حرف های من از جنس دیگری است....
کسی چیزی نمی فهمد از آن!
ولی....
ولی دلم می خواست یک نفر، فقط یک نفر بود و می فهمید تنهایی چه دردی دارد..

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: